Niemiecki Ruch Wiary

Ten artykuł od 2008-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Niemiecki Ruch Wiary

Klasyfikacja systematyczna wyznania

Neopogaństwo

Niemiecki Ruch Wiary (niem. Deutsche Glaubensbewegung) – okultystyczny^{[potrzebny przypis]} ruch religijny w III Rzeszy.

Niemiecki Ruch Wiary narodził się na początku lat 30. XX wieku w grupie skupionej wokół Jakoba Wilhelma Hauera. Postulował on likwidację chrześcijaństwa w III Rzeszy i zastąpienie go nową, "aryjską" religią. W postulatach i formach działania zwolennicy ruchu byli o wiele bardziej radykalni niż zwolennicy oficjalnie promowanego pozytywnego chrześcijaństwa.

Początkowo ruch, pomimo tolerowania go przez władze nazistowskie, nie spotykał się z ich poparciem. Wpływ na to miał Rudolf Hess, który sprzeciwiał się nowemu ruchowi religijnemu. Pomimo to w 1936 Niemiecki Ruch Wiary zaliczony został do tolerowanych ruchów religijnych w Rzeszy.

Doktryna religijna ruchu była bardzo niejasna i mało sprecyzowana. W dużej mierze stanowiła mieszankę elementów hinduizmu i odwołań do przedchrześcijańskich wierzeń Germanów. Miała stanowić religijny aspekt volkizmu. Zwolennicy ruchu urządzali obrzędy, na które składały się pogańskie obrzędy w historycznych strojach, kazania, ideologiczne pieśni oraz muzyka poważna (zwłaszcza Wagnera). Symbolem ruchu było słońce, zaś jego zwolennicy określali się jako "wierzący w Boga" (gottgläubig). Jednym ze sposobów propagowania wyznania neopogańskiego było czasopismo „Ostara”.

Po ucieczce Hessa do Wielkiej Brytanii ruch zyskał poparcie Heinricha Himmlera. Liczni członkowie SS jak również inni zwolennicy narodowego socjalizmu występowali z dotychczasowych związków wyznaniowych i określali swój światopogląd jako "wierzący w Boga".